هدف ما از داشتن مال و خانواده، کار و دین و هر دارایی که تو این دنیا هست واقعاً چیه؟
به قول مولانا در بخش دهم دفتر چهارم مثنوی می گوید مثال ما مثال تون گران است؛ کسی که آتش حمام عمومی را روشن نگه می دارد و هیزم را در تنور حمام می اندازد و گرمای شدیدی را تحمل می کند و چون سر و صورت و لباسشان از دوده سیاه شود خودش نیز حمام می کند. یعنی ما باید دارایی هایمان را در آتش بیندازیم تا اول بر دیگران و بعد بر خودمان خیر واقعی رسانیم و با گرمای آتشی که خود آن را بر افروخته ایم پاک کنیم و مهم اینجاست که به نقش و نگار زیبای کاشی های حمام که به مثال تعلقات دنیوی است دل نبندیم تا راحت تر بیرون آییم چون برای تماشا به حمام نمی رویم هدف ما فقط پاک شدن. بعد از هر سیاه شدنی باید حمام کرد و سیاهی وجود را زدود ؛ دارایی ما برای رسیدن به کمال است مبادا روزی به خود اییم و بینیم تمام عمر مشغول دارایی ها بوده ایم. احکام شرع و نماز و روزه و این قبیل وسیله است تا شاید در یک لحظه توکل و توسل، پشیمانی و توبه و امید و بندگی را بدست آوریم
درباره این سایت